ηλεκτροεγκεφαλογραφία

(ΗΕΓ). Μέθοδος νευρολογικής εξέτασης της ηλεκτρικής δραστηριότητας του εγκεφάλου, κατά την οποία καταγράφονται οι μεταβολές των διαφορών δυναμικού ανάμεσα στα εγκεφαλικά κύτταρα. Η μέθοδος επινοήθηκε και εφαρμόστηκε στον άνθρωπο από τον Γερμανό ψυχίατρο Χ. Μπέργκερ, το 1929, ενώ τελειοποιήθηκε με μεταγενέστερες έρευνες άλλων επιστημόνων. Χρησιμοποιείται ευρύτατα για τη διάγνωση ασθενειών του εγκεφάλου (κυρίως της επιληψίας), για τον εντοπισμό εγκεφαλικών βλαβών και τη διερεύνηση διαταραχών του ύπνου. Εφαρμόζεται στον ασθενή ως εξής: τα ηλεκτρόδια τοποθετούνται στο τριχωτό του κεφαλιού αγγίζοντας το δέρμα. Επειδή οι διαφορές του δυναμικού είναι ασθενείς (100-150 μικροβόλτ), ενισχύονται μέσω ισχυρών ενισχυτών. Η διαφορά δυναμικού δρα στον ηλεκτρομαγνήτη, προκαλώντας έτσι τη μετατόπιση του στύλου καταγραφής, με τον οποίο γίνεται η εγγραφή στο χαρτί. Το διάγραμμα που προκύπτει ονομάζεται ηλεκτροεγκεφαλογράφημα. Το επίπεδο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ευθεία γραμμή) είναι αποδεικτικό εγκεφαλικού θανάτου. Οι διαφορές του δυναμικού είναι δυνατόν να καταγραφούν μεταξύ δύο ηλεκτροδίων, που τοποθετούνται στο δέρμα του κρανίου (διπολική μέθοδος), ή μεταξύ ενός ηλεκτροδίου που τοποθετείται στο δέρμα του κρανίου και ενός άλλου που εφαρμόζεται μακριά (μονοπολική μέθοδος). Τα είδη των κυμάτων που καταγράφονται κατατάσσονται βάσει της συχνότητάς τους σύμφωνα με το ελληνικό αλφάβητο (α, β κλπ.).

* * *

η

ιατρ. η καταγραφή τών ηλεκτρικών δυναμικών που παράγονται από τον εγκέφαλο.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. electroencephalograph < electro- (πρβλ. ηλεκτρο-*) + encephalograph < encephalο- (πρβλ. εγκέφαλος) + graph (πρβλ. -γραφος < γράφω)].